Πώς να χειριστείτε το χρυσό νηματώδεις πατάτας

Αρχική σελίδα » Κήπος λαχανικών » Πατάτες

Παρά το γεγονός ότι η πατάτα - ένα ανεπιτήδευτο φυτό, είναι από τις πιο πληγείσες από ασθένειες και παράσιτα καλλιεργειών. Όλοι οι κάτοικοι του καλοκαιριού γνωρίζουν το σκαθάρι της πατάτας του Κολοράντο, το οποίο είναι ορατό με γυμνό μάτι. Ωστόσο, μεγάλες απώλειες συλλογής πατάτας μπορεί να προκληθούν από ένα μικροσκοπικό παράσιτο - ένα νηματοειδές πατάτας. Πρόκειται για στρογγυλό σκουλήκι, το μέγεθος του οποίου δεν υπερβαίνει το 1 mm.

Όλα τα νηματοειδή πατάτας είναι ιδιαίτερα γόνιμα και υπάρχουν με τη διατροφή τους στο φυτό ξενιστή. Στη Ρωσία, υπάρχουν πολλά είδη αυτού του παρασίτου.

Τύποι νηματωδών γεωμήλων στη Ρωσία

Χρυσή και χλωμό

Αυτά τα δύο είδη είναι κυστογόνα νηματοειδή της πατάτας και προκαλούν ασθένεια. globoderosis. Κακόβουλα παράσιτα, βρίσκονται στην Ρωσική Ομοσπονδία αντικείμενα εσωτερικής και εξωτερικής καραντίνας.

Το ζιζάνιο ζει στο έδαφος, εξαπλώνεται μέσω του εδάφους, δοχεία και εργαλεία, κόνδυλοι με υπολείμματα της γης, τήγμα ύδατος, κλπ. Αποθηκεύονται στο χώμα έως 10 χρόνια.

Το χρυσό νηματοειδές πατάτας βρίσκεται σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, ειδικά στο κεντρικό τμήμα της και στη Σιβηρία. Το χλωμό νηματώδες είναι κοινό στην Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική, τον Καναδά, δεν έχουν καταχωριστεί περιπτώσεις εμφάνισης στη Ρωσία.

Ο κύκλος ζωής και των δύο τύπων παρασίτων είναι ο ίδιος και συνεχίζεται περίπου 40-60 ημέρες. Το πεύκο χειμώνει με τη μορφή προνυμφών και αυγών σε ανθεκτικές κύστεις.

Την άνοιξη, όταν ξεφλουδίζουν νέες πατάτες, οι προνύμφες αναπτύσσονται από τα αυγά και διεισδύουν στις ρίζες του φυτού. Η μέγιστη απόσταση της κίνησης τους στο έδαφος είναι 1 μέτρο.Στις ρίζες, χάνουν την κινητικότητα και αναπτύσσονται μέχρι να γίνουν άντρες και γυναίκες. Η βέλτιστη θερμοκρασία για τη ζωή είναι 15-20 μοίρες.

Τα αρσενικά εισέρχονται στο έδαφος εντελώς, και τα θηλυκά μεγαλώνουν σταδιακά, πυκνώνονται και ρίχνουν τις ρίζες, παραμένοντας εν μέρει στο εσωτερικό του φυτού. Μετά τη γονιμοποίηση, οι άνδρες πεθαίνουν και τα θηλυκά αρχίζουν να βάζουν τα αυγά στο σώμα τους. Η γονιμότητα ενός ατόμου - από 200 έως 1000.

Όταν τα αυγά ωριμάσουν, το σώμα του γυναικείου πεθαίνει, το εξωτερικό του κέλυφος γίνεται σκληρό και γίνεται καφέ. Έτσι εμφανίζεται μια κύστη - ένα νεκρό θηλυκό με αυγά μέσα. Όταν συλλέγονται πατάτες, οι κύστες πέφτουν, πέφτουν στο χώμα και αδρανούν εκεί.

Το χρυσό νηματοειδές καλείται επειδή κατά τη διάρκεια του κύκλου ζωής η γυναίκα της αλλάζει χρώμα: αρχικά είναι λευκό, στη συνέχεια κρέμα και τέλος χρυσοκίτρινο. Στα θηλυκά του χλωμού νηματώδους, το λευκό-κρέμα χρώμα παραμένει κυρίαρχο.

Στεφανιαία νηματοειδή πατάτας

Το θηλυκό μπορεί να βάλει τα αυγά σε θερμοκρασία από 5 έως 37 μοίρες. Ο κύκλος ζωής παίρνει 20-45 ημέρες. Οι παρασιτοκτόνοι επιβιώνουν στο στάδιο των αυγών, ανεχώντας την κατάψυξη του εδάφους.

Ιδιαίτερα μεγάλη βλάβη προκαλείται στις πρώιμες ποικιλίες.Η μόλυνση συμβαίνει συχνότερα από τον κονδύλωμα της μήτρας παρά μέσω του εδάφους. Από το έδαφος το νηματώδες διαπερνά τον κόνδυλο ενώ σχηματίζεται. Ιδιαίτερα σοβαρές βλάβες από παράσιτα σε βροχερά χρόνια.

Βόρειο Γαλλικό

Το παράσιτο παρασιτίζει σε διάφορα φυτά, συμπεριλαμβανομένων των πατατών, στα οποία προκαλεί φυματίωση. Οι ρίζες εμφανίζονται στις ρίζες ενός μολυσμένου φυτού, με αποτέλεσμα τα εσωτερικά αγώγιμα δοχεία να φράσσονται και το φυτό να αρχίζει να παρουσιάζει έλλειψη θρεπτικών ουσιών. Σε κρύους χειμώνες πεθαίνει στο έδαφος.

Υπάρχει κίνδυνος τα επόμενα χρόνια να παρουσιαστούν στη Ρωσία άλλα είδη νηματώδους χοληστερόλης - η κολομβιανή (Meloidogyne chitwoodi) και το νηματώδες Meloidogyne fallax. Αυτά τα παράσιτα βρίσκονται ήδη στην Ευρώπη.

Σημάδια ήττας

Τα συμπτώματα της χολής λοίμωξης

Η νίκη αρχίζει πάντα ως εστιακή.

Σημεία:

• τα νεαρά φυτά μπερδεύονται.
• τα στελέχη είναι εύθραυστα, τα φύλλα είναι μικρά.
• παρατηρείται πρόωρο κιτρίνισμα του φυλλώματος από κάτω προς τα πάνω.
• razmozaleny ρίζες, με μια ισχυρή ήττα, μπορεί να δημιουργηθούν πρόσθετες ρίζες, καθώς το φυτό υφίσταται έντονη έλλειψη τροφής.

Μετά από 7 εβδομάδες μετά τη φύτευση στις ρίζες, μπορείτε να δείτε τις κύστεις των παρασίτων, πρώτα λευκό, έπειτα φωτεινό κίτρινο και τελικά κόκκινο-καφέ.

Κόνδυλοι πάντα μικρές και λίγες. Τα συμπτώματα είναι ιδιαίτερα έντονα αν η πατάτα αναπτύσσεται σε φτωχά, χαμηλής γονιμοποίησης εδάφη.

Συμπτώματα λοίμωξης του στελέχους

Συνήθως δεν υπάρχουν εξωτερικές εκδηλώσεις του παρασίτου. Σε περίπτωση σοβαρής ζημιάς τα φύλλα γίνονται ανοιχτά, κυματιστά κατά μήκος των άκρων. Οι εσωτερικοί κόμβοι συντομεύονται, οι μίσχοι γίνονται παχύτεροι και πιο πυκνοί.

Σε κόνδυλοι κάτω από το φλοιό εμφανίζονται μικρές λευκές κηλίδες με μια τρύπα στο κέντρο. Η σάρκα σταδιακά γίνεται μαλακή στην πληγείσα περιοχή. Κατά τη διάρκεια της αποθήκευσης στους κόνδυλους σχηματίζονται σκοτεινά σημεία με σκιά μολύβδου. Με την πάροδο του χρόνου, αυξάνεται και ραγίζει, από την οποία ο κονδύλος στεγνώνει γρήγορα.

Μέτρα πρόληψης και ελέγχου

Αγροτεχνικό

Η κύρια μέθοδος ελέγχου παρασίτων είναι τη χρήση ανθεκτικών σε νηματοειδή ποικιλιών και την αποφυγή της μονοκαλλιέργειας.

Δεδομένου ότι το παράσιτο ζει στο έδαφος, η ετήσια φύτευση πατάτας σε ένα μέρος συμβάλλει στην ταχεία εξάπλωση του παρασίτου. Για να αποφευχθεί αυτό, οι πατάτες πρέπει να εναλλάσσονται με την καλλιέργεια άλλων καλλιεργειών, δηλ. 4-5 χρόνια εναλλαγής καλλιεργειών.

Οι καλύτεροι προκάτοχοί θα είναι φυτά που δεν επηρεάζονται από αυτό το παράσιτο:

• δημητριακά (συμπεριλαμβανομένου του καλαμποκιού) ·
• όσπρια ·
• μίγματα φυτικών και δημητριακών ·
• siderata (λούπινο, μουστάρδα, κράμβη) ·
• καθαρό ατμό.

Η ουσία της μεθόδου: το φθινόπωρο, μετά τη συγκομιδή και τον απόλυτο καθαρισμό του πεδίου από υπολείμματα φυτών, φέρνουν στο χώρο κοπριά (160-240 τόνους / εκτάριο), έσκαψαν και άρπαξαν με ένα παχύ στρώμα από σάπια. Για παράδειγμα, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ψιλοκομμένο άχυρο, σανό ή χορτοσυλλεμένο χόρτο. Με ένα στρώμα σάπια, το πεδίο παραμένει για το χειμώνα.

Στις αρχές του καλοκαιριού, όλες οι πατάτες βλάστησης που χάθηκαν κατά τη συγκομιδή του φθινοπώρου αφαιρούνται από την περιοχή. Το προστατευτικό κάλυμμα δεν έχει αφαιρεθεί. Κατά την ξηρά περίοδο νερό το πεδίο 1-2 φορές. Μετά από ένα άλλο χειμώνα, απομακρύνονται τα υπολείμματα του στρώματος σάπιας στρώσης, μια ποικιλία πατάτας ανθεκτική στο νηματώδη φυτεύεται στο πεδίο και αναπτύσσεται για τουλάχιστον δύο συνεχόμενα έτη.

Αποτελεσματικότητα της μεθόδου: υπό ευνοϊκές καιρικές συνθήκες (ζεστός χειμώνας, πολύ καταιγίδες το καλοκαίρι), η μείωση του επιβλαβούς οργανισμού μπορεί να φτάσει το 98%. Οι νύμφες Nematode θα πεθάνουν από φυσικούς εχθρούς: βακτήρια, τσιμπούρια, αρπακτικά μανιτάρια.

Δεν μπορείτε πάντα να φυτέψετε μόνο ποικιλίες πατάτας ανθεκτικές σε νηματοειδή. Αυτό μπορεί να κάνει το παράσιτο να γίνει πιο ανθεκτικό. Κάθε 3-4 χρόνια φυτεύουν μια συνηθισμένη ποικιλία.

Χημικός

Οι ισχυρές χημικές ουσίες μπορεί να είναι αναποτελεσματικές, καθώς οι κύστες στο έδαφος προστατεύονται από ένα σκληρό κέλυφος και μετά την εισαγωγή των προνυμφών στο φυτό, η χρήση φυτοφαρμάκων μπορεί να βλάψει τις μελλοντικές καλλιέργειες.

Μερικοί χημικοί τρόποι αντιμετώπισης:

• Ένα μήνα πριν τη φύτευση σε εκείνους τους χώρους όπου τα μολυσμένα φυτά αυξήθηκαν πέρυσι, φέρνουν ουρία και ποτίζονται με την έγχυση των βλαστών πατάτας: οι προνύμφες ξυπνούν, εισέρχονται στο χώμα και πεθαίνουν.
• Κατά τη φύτευση πατάτας στο πηγάδι συνεισφέρουν τέφρα, σκόνη περιττωμάτων πουλιών, σάπια κοπριά. Όλα αυτά είναι πασπαλισμένα με χώμα και φύτευση φυτών.
• Μετά τη φύτευση το χώμα ποτίζεται. υγρή κοπριά κοτόπουλουαραιώθηκε με νερό 1:20. Ποσοστό άρδευσης 4-10 λίτρα ανά 1m2. Μια τέτοια λύση είναι επιβλαβής για τις προνύμφες των παρασίτων.

Λαϊκοί τρόποι

Στις δημοφιλείς μεθόδους για την καταπολέμηση του παρασίτου περιλαμβάνονται τα ακόλουθα κόλπα:

• Λίπασμα εδάφους κοπριάς. Σε γόνιμο έδαφος, οι μικροοργανισμοί είναι καλά ανεπτυγμένοι - οι φυσικοί εχθροί του παρασίτου.
• Σπορά της σίκαλης μετά τη συγκομιδή των πατατών. Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις των κηπουρών, η σίκαλη είναι καλύτερη από άλλα δημητριακά, συμβάλλει στη μείωση του αριθμού των νηματωδών στην περιοχή.
• Χρήση των υπερασπιστών των φυτών. Οι έμπειροι κηπουροί φυτεύουν μικρά μαργαρίτες, καλέντουλα και ρουμπεκιά δίπλα σε πατάτες, των οποίων οι μυρωδιές και οι εκκρίσεις των ριζών δεν τους αρέσουν τα παράσιτα.

Αυτά τα φυτά χρειάζονται αφαιρέστε από το site και κάψτε. Αφού εργαστείτε με μολυσμένο φυτό, ξεπλύνετε καλά και καλύτερα απολυμάνετε τα δοχεία, τα εργαλεία και τα παπούτσια που έρχονται σε επαφή με το έδαφος.

Σε γενικές γραμμές, η σωστή τήρηση της αμειψισποράς, η προσεκτική φροντίδα για τις πατάτες, η έγκαιρη εφαρμογή του λιπάσματος στο έδαφος συμβάλλουν στην αποτροπή της εξάπλωσης του παρασίτου στην περιοχή. Μετά από όλα, ο καλύτερος τρόπος για την καταπολέμηση οποιασδήποτε φυτικής νόσου είναι η πρόληψη.